گزارش مرکز پژوهش های مجلس درباره تقویت سینمای سیاسی و استراتژیک ایران - وبلاگ ساده

به گزارش وبلاگ ساده، مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی طی گزارشی به بررسی الزامات و راه حل های تقویت سینمای سیاسی و استراتژیک ایران پرداخت.

به گزارش گروه سیاسی وبلاگ ساده، مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی طی گزارشی به بررسی الزامات و راه چاره های تقویت سینمای سیاسی و استراتژیک ایران پرداخت.

دفتر مطالعات آموزش و فرهنگ این مرکز در گزارشی با عنوان الزامات و راه چاره های تقویت سینمای سیاسی و استراتژیک ایران آورده است: سینما به عنوان پدیداری قدرتمند و پیچیده در کشور های مختلف همواره با سیاست و مسئله قدرت درگیر بوده و در هر جای جهان سرنوشتی پیدا کرده است. پیچیدگی های ذاتی زبان سینما از یک سو و دشواری صحنه سیاست باعث شده است این دو به سادگی با یکدیگر همساز نشوند. رابطه سینما و سیاست در ایران نیز همچون بسیاری از کشور های جهان به عنوان مسئله ای مهم و استراتژیک مطرح است. با وجود مطالبه ای که همواره از سینمای ایران برای تولید فیلم سیاسی در جهت رویکرد های جمهوری اسلامی ایران وجود داشته است و همچنین وابستگی این سینما به بودجه های حاکمیتی، سینمای ایران در اندک مواردی پیروز به ورود پیروزمندانه به حوزه سیاست شده است.

در این گزارش با بررسی شرایط سینمای سیاسی در جهان و مرور تاریخی آن، ملاحظات اساسی در زمینه شکل گیری سینمای سیاسی و استراتژیک در ایران مطرح شده اند. همچنین پیشنهاد هایی در این زمینه ارائه شده است که توسط سازمان سینمایی و امور سمعی و بصری در حوزه هدفگذاری، برنامه ریزی و اجرا قابل پیگیری هستند.

مطابق این گزارش، فقدان ساختار پایدار تولید فیلم در سینمای ایران باعث شده است تا کمّیت و کیفیت تولید فیلم در سینمای ایران تضعیف شود. از آنجا که ازسوی سینماگران، دولت و نهاد های حاکمیتی نگاه اقتصادی صحیحی به سینما وجود ندارد، حاکمیت و سینما در ایران رابطه درست و صادقانه ای با یکدیگر ندارند. به همین خاطر سینمای ایران اگرچه همچنان وابسته به بودجه و امکانات و تسهیلات دولتی است، درنهایت خود را متعهد به چیزی نمی داند، بلکه سانسور را مهم ترین معضل خود تلقی می کند. به همین دلیل سینمای سیاسی در ایران شکل پایدار، به معنای سینمایی سنت مند و نهادینه که همچون سینمای دفاع مقدس جایگاه خود را تثبیت کرده باشد، نیافته است. درنتیجه، تولیداتی که ازسوی نهاد های حاکمیتی حمایت شده و به صورت مقطعی تولید می شوند نیز در زمینه ایجاد مشروعیت برای نظام جمهوری اسلامی ایران در داخل کشور ناتوان بوده و اغلب از راهیابی به بازار های منطقه ای و جهانی نیز باز می مانند.

در بخش پیشنهاد های گزارش به موارد ساختاری بلند مدت و میان مدت برای بهبود شرایط سینمای سیاسی در ایران اشاره شده است: تأسیس بازار سینمایی قدرتمند در ایران به عنوان راهبردی ساختاری و بلندمدت، برنامه ریزی برای تولید مشترک، اعطای تسهیلات به فیلم های با اکران بین المللی و حمایت از نهادمندی کنفرانس افق نو نیز به عنوان راهبرد های میان مدت در جهت تقویت سینمای سیاسی ایران ارائه شده اند.