پستچی که در طول 33 سال کاخی از سنگ های جمع آوری شده ساخت - وبلاگ ساده

به گزارش وبلاگ ساده، داستان از سال 1879 آغاز شد. از 12 سال قبل از این ماجرا جوزف فردیناند شوال به عنوان یک پستچی روستایی در جنوب شرقی فرانسه کار می کرد. چون او هر روز به خاطر انجام دادن کارهای روزمره اش حدود 32 کیلومتر پیاده راه می رفت و اغلب تنها بود، در طول جهت خیال بافی می کرد. روزی داشت به سنگ کوچکی ضربه می زد. او که از شکل و فرم سنگ شگفت زده شده بود، سنگ را با خود به خانه برد. از آن پس او در حین پیاده روی برای تحویل نامه ها، آغاز به جمع کردن سنگ کرد و در جیبش آن ها را به خانه برد. جمع کردن سنگ برای او تبدیل به یک عادت شد. زمانی که همسرش از رفو کردن جیب هایش خسته شد، او وسیله حمل سنگ ها را عوض کرد و برای این کار سبدی را با خود می برد و بعدها، زمانی که میزان سنگ ها بزرگتر شد، او از چرخ دستی استفاده کرد.

طی بیش از 33 سال این پستچی و همسرش عجیب ترین بنای تاریخی در تمام دوران ها یعنی کاخ ایده آل را بنا کردند. بر طبق محاسبه این پستچی، او بیش از 9000 روز یا 65000 ساعت را صرف ساختن این کاخ کرد که سالانه حدود 100000 توریست را به روستای فراموش شده هاتریو در شمال ولانس می کشاند. فکتور شوال می نویسد:

من می خواستم ثابت کنم که اراده می تواند همه چیز را به دست آورد.

بنای کامل شده 26 متر عرض دارد و طول آن از 8 تا 10 متر متغیر است. کاخ ترکیبی از سبک های مختلف با الهام از مسیحیت تا آیین هندو است. یک نمونه از معبد هندو در سوئیس در کنار یک کلبه ییلاقی و در کنار قلعه ای متعلق به قرون وسطی قرار داشت و جایی در این بین یک مسجد عربی نیز بود. فکتور ادعا می کرد که جولیوس سزار، ارشمیدس و ورسینگتوریکس ارواح حافظ و نگهبان این بناها بودند.

در آن موقع که ساخت کاخ به اتمام رسید، از تمامی دنیا توجه ها به سمت این کاخ جلب شد. هنرمندان مشهور از این کاخ بازدید می کردند و برای خلق آثار خود از آن الهام می گرفتند. طرح آن به رسانه ها از کارت پستال ها گرفته تا مجلات رسید و مردم از جاهای دور و نزدیک برای بازدید از این سازه حیرت آور به این مکان می آمدند. خاتمه نظر عموم درباره این اثر و سازنده اش تغییر کرد و پستچی این داستان تبدیل به یک هنرمند مشهور شد.

اگرچه شوال باعث شد که شهر هاتریو را در نقشه نیز قرار دهند اما مسولان شهری با درخواست وی مبنی بر دفن او کنار همسرش در کاخ مخالفت کردند. او در سال 1914 دوباره آغاز به کار کرد و دومین اثر خود که از کاخ قبلی کوچک تر هم بود، در یک گورستان محلی ساخت. او 8 سال را صرف ساخت سازه ای کرد که آن را آرامگاه سکوت و آرامش ابدی نامید. دو سال بعد از اتمام این اثر و درست چند روز بعد از این که او نوشتن زندگی نامه اش را به خاتمه رساند، شوال فوت کرد و در سازه نو خود به خاک سپرده شد.